Tegenwoordig zijn er verschillende organisaties die opkomen voor eenzaamheid onder de ouderen. Om nog maar te zwijgen over de tv programma’s die tegenwoordig worden uitgezonden met het doel om hier aandacht voor te wekken. Ik keek laatst zo’n programma en verbaasde me over de ernst van de situatie. Toen ik de volgende dag door een vrijwilliger werd aangesproken van een fonds wat hier veel voor doet, wist ik: er moet iets veranderen. ’s Avonds sprak ik mijn zorg uit tegen mijn partner en vertelde ik dat ik mee wilde helpen maar niet zo goed wist waar ik moest beginnen

Achter de geraniums vandaan

Mijn partner antwoordde daarop dat ik gewoon een oudere achter de geraniums vandaan moest trekken. Dat klonk wat ruw en ondoordacht maar omdat ik zelf geen opa en oma meer heb, had ik niet meteen een andere keus. Toen zei hij dat ik me moest aanmelden voor zo’n vrijwilligersorganisatie. Ik heb daarna de hele avond gegoogled en gezocht en ik kwam bij een vrijwilligersorganisatie uit die vrijwilligers zocht voor dagjes uit met ouderen. Heel simpel heb ik me daar via de computer voor aangemeld en twee weken later ging ik een dagje mee naar Zeeland met een enorme groep mensen.

Ploeteren door het zand

Die dag stond in het teken van uitwaaien. ’s Ochtends vertrokken we richting Zeeland met zeker tien ouderen en dertien vrijwilligers. Inclusief mezelf. Nu is het werkelijk waar doodvermoeiend om een rollator door het zand te rollen maar de blik van die mensen op dat strand was het dubbel en dwars waard. Het was fris maar droog en ik heb in jaren niet zulke goede gesprekken gevoerd. Laat staan met mensen die ik amper kende. Ik kan niet beschrijven wat er door mij heen ging toen de dame met wie ik het meeste van de dag had doorgebracht haar hand op de mijne legde toen ik haar richting de bus rolde.

Met deze blog wil ik iedereen op het hart drukken dat het maar een kleine moeite is om anderen te helpen. En zeker ouderen, deze mensen hebben al zoveel jaren achter de rug maar dat betekent niet dat deze jaren vergeten moeten worden. Het kost weinig tijd en je krijgt er zoveel voldoening voor terug. Een kopje koffie of samen boodschappen doen, maakt voor deze mensen vaak al een groot verschil in hun dagelijkse sleur. We zijn nu eenmaal groepsdieren én gezelschapsdieren. Dus laten we elkaar gezelschap houden.